அந்த வெள்ளி கிழமையும் வந்துவிட அலுவலக வேலைமுடிந்ததும் வீட்டிற்கு போய் குளித்துவிட்டு துணிகளை எடுத்துகொண்டு கிளம்ப வழியில் கீர்த்தனாவும் இணைந்துகொண்டாள். புத்தம் புது மலராய் நீலக்கலர் சேலையில் தங்க சிற்பம் போல் ஜொலிக்க வந்து நின்றாள்.

ரொம்ப அழகா இருக்கடீ கீர்த்தனா...! என்றேன் கொஞ்சம் பொறாமையோடு.

நீ மட்டும் என்னவாம் படு அமர்க்களமா இருக்க...! என்றாள் புன்னகைத்தபடி.

பின் பஸ்ஸை பிடித்து அமர்ந்ததும் ஏனோ ஒருவித பயம் மனதை கவ்வ தவிப்போடு இருந்தேன். என்னடி ஆச்சி உனக்கு...? என்றாள். என்னமோ தெறியலை பயமா இருக்கு, பேசாமல் அவரையும் கெஞ்சி அழைத்து வந்திருக்கலாமோனு தோனுது என்றேன்.

ஆமா.... அந்த ராட்ஷஸி பேச்சை கேட்காமல் மனுசன் நீ கூப்பிட்டதும் ஓடி வந்துவிடுவார் பார்...! எதுக்கு நீயும் பயந்து என்னையும் பயமுறுத்தர....! நாம என்ன கொலையா பண்ண போகிறோம் எல்லோரும் தினம் தினம் பண்ணும் பூஜை பரிகாரம்தானே பண்ணபோகிறோம் என சொல்ல மனம் நிம்மதியடைந்தது. பின் அலுவலக விஷயங்களை பேசிகொண்டே போனதில் இருவருமே கலகலப்பானோம்.

அந்த இடத்தை அடைந்த போது மணி எட்டாகியிருக்க, எப்படி குடிலுக்கு இந்த இருட்டில் போவது என இருவரும் யோசித்தபடி பஸ்ஸில் இருந்து இறங்க எங்களுக்கு ஆச்சர்யம் காத்திருந்தது, அந்த இளம் சாமியார் ரோட்டின் மறுபக்கம் நின்றுகொண்டிருப்பதை கண்டு நிம்மதியடைந்தோம்.

ரோட்டை கடந்து மறுபக்கம் சென்றதுமே எங்களை புன்னகையோடு
வாருங்கள் அம்மா...! உங்களை அழைத்துபோகவே ஸ்வாமிகள் என்னை அனுப்பினார் என்றார். அதை கேட்டதுமே அவர் மேல் இருந்த நம்பிக்கை பலமடங்காக அதிகரித்தது.

எவ்வளவு நேரமாய் காத்திருக்கிறீர்கள் ....? என நான் கேட்க

''சுமார் இரண்டு மணி நேரமாய் காத்திருக்கிறேன் அம்மா...! அதனால் எனக்கொன்றும் சிரமம் இருக்கவில்லை...! என்றார்.

அதைகேட்ட கீர்த்தனாவும் ஸ்வாமிகளை பற்றி என்னிடம் புகழ, அவளுக்கும் பலமடங்கு நம்பிக்கை வந்திருப்பதை புரிந்துகொண்டேன். குடிலை அடைந்ததும் அலுவலகத்தில் எங்கள் பெட்டிகளை வைத்துவிட்டு அமர்ந்திருக்கும்படி சொல்லி உள்ளே சென்றுவிட, அன்று தோட்டவேலையாட்களும், அலுவலக ஊழியர்களும் பார்க்கவந்தவர்களும் என கூட்டமாய் கலகலப்பாய் இருந்த குடில் இன்று யாருமின்றி அமைதியாய் இருந்தது. அதை போக்க எண்ணியோ ஆங்காங்கிருந்த ஒலிபெருக்கியில் கடவுளின் ஸ்தோத்திரங்கள் ஒலித்துகொண்டிருந்தது.

சிறிது நேரம் கழித்து இளம் சாமியார் கையில் பெறிய பால் டம்ளர்களோடு வந்து எங்களுக்கு கொடுத்துவிட்டு ''ஸ்வாமிகள் தியனத்தில் இருக்கிறார் ...! முடிந்ததும் பரிகாரத்தை ஆரம்பிப்பார் அதற்குள் நான் பூஜை பொருட்களை எடுத்து வைக்கிறேன் என்றபடி கிளம்பியவர் இங்கே அமர்ந்திருப்பது சிரமமாய் இருந்தால் உள்ளே வந்து அமர்ந்துகொள்ளலாம் என்றார். பாலை குடித்ததும் '' சரி வாடி உள்ள போகலாம் ..என்றாள் கீர்த்தனா.

உள்ளே அன்றைய தினத்தைவிட மிகவும் மெல்லிய ஒளி இருக்க வாசனை திறவியங்களின் புகை எங்கும் நிறைந்திருந்தது. இளம் சாமியார் எங்களை பார்த்து புன்னகைத்தபடி பொருட்களை எடுத்துவைத்து கொண்டிருந்தார். குடிலின் அமைப்பை இருவரும் பார்த்தபடி மெல்ல நடந்து உள்ளே நடுகுடிலை அடைய அங்கே அர்த்தானந்தா ஸ்வாமிகள் அன்றைக்கு பார்த்தது போலவே அமர்ந்து தியனத்தில் இருந்தார். பின்னால் ஓடிவந்த இளஞ்சாமியார் மெல்லிய குரலில்

''மன்னிக்க வேண்டும் ....! ஸ்வாமிகள் தியனத்தில் இருக்கும் போது யாரும் உள்ளே போகக்கூடாது என்னைதான் கோபித்துகொள்வார்...! என்றார். உடன் இருவரும் வெளியே வந்து ''நாங்கள் அல்லவா மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும்...! என்றோம். பரவாயில்லை அம்மா...! என்றவர் மீண்டும் தன் வேலையை தொடங்க இருவரும் ஒரு ஓரத்தில் அமர்ந்துகொண்டோம்.

சுமார் அரைமணி நேரம் கழித்து ஸ்வாமிகள் வெளியே வர, எழமுயன்ற எங்களை ''பரவாயில்லை குழந்தைகளே அமர்ந்திருங்கள் ...! என சொலியபடி இளம் சாமியரிடம் சென்று பரிகாரம் பற்றிய ஏற்பாடுகளை மெல்லிய குரலில் கூறிவிட்டு அவர் சென்றுவிட, இவர் எங்களை அழைத்தார்.

அம்மா...! ஸ்வாமிகள் ஸ்நானம் பண்ணிவிட்டு பால் அருந்தியபின் வருவார், அதற்குள் பரிகாரத்தின் முதல் பகுதியை ஆரம்பிக்கலாம் என்றபடி ஏற்பாடு செய்திருந்த இரண்டு ஹோமகுண்டத்தின் முன் எங்களை அமரசொல்லி, எதிரே அமர்ந்தார். குத்துவிளக்கு ஏற்றிவிட்டு சூடம் ஏற்றி சாமி கும்பிட்ட பின் அந்த சூடத்தை குண்டத்தின் விறகிற்கு அடியில் இட்டு தீ மூட்டினார். உடன் சத்தமாய் ஸ்தோத்திரங்களை சொல்லியபடி எங்களை ஒவ்வொறு முறையும் நவதானியங்களையும் பால் நெய் போன்றவற்றையும் ஹோமத்தில் பக்தியோடு போட சொன்னார். அதே சமயம் ஸ்லோகத்தை சொல்லியபடியே மஞ்சள் கையிற்றால் தேங்காயை சுற்றி கட்டினார். அதேபோல் வெற்றிளை பழம் என கட்டிவிட்டு எங்கள் வலது கைகளை நீட்டசொல்லி கட்டிவிட, அப்போது அவர் கை நடுங்குவதுபோல் உணர, பாவம் முதன் முதலாய் பூஜை செய்கிறார் போலும் என நினைத்தேன்.

ஸ்லோகத்தை சொல்லியபடி தேங்காய்களை உடைத்து, அதன் நீரை சிறிய இரண்டு வெண்கல கிண்ணத்தில் விட்டு எங்களிடம் கொடுத்து, அதில் இதுவரை ஹோமத்தில் விட்டுகொண்டிருந்த பாலை கொஞ்சம் கலக்க சொல்லி சைகை செய்தார். கலந்ததும் கையால் ஹோமத்தை மூன்றுமுறை சுற்றிவிட்டு அதை குடிக்க சொன்னார். அதேபோல் மூன்றுமுறை செய்து குடிக்க வைத்தார்.

அவர் வாயோ மந்திரங்களை நிறுத்தாமல் சொல்லிகொண்டிருக்க, பக்கத்திலிருந்த விறகு தூளை எடுத்து ஓரு தட்டிலிட்டு அதனோடு நெய்யையும் சந்தனத்தையும் சேர்த்து பிணைந்து எங்களிடம் கொடுத்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஹோமத்தில் போட வைத்தார். இப்போது புகை குபு குபுவென கிளம்பி வர அதில் சாம்பிராணியையும் போட்டார். சிறிது நேரத்தில் புகை அடர்ந்து சூழ்ந்துகொள்ள தலை சுற்றுவதுபோல் இருந்தது.
ஏன் இப்படி புகையை கிளப்புகிறார்...! என ஒருபக்கம் எரிச்சலாக இருந்தாலும் சரி பொருத்துதானே ஆகவேண்டும் என நினைத்தேன்.

பொதுவாக தலைசுற்றல் வந்தால் மிகவும் கஷ்டமாக இருக்கும் ஆனால் இதுவோ இனம்புரியாத சந்தோஷத்தை கொடுத்தது. இன்னும் கொஞ்சம் வந்தால் நன்றாக இருக்கும் போல் இருந்தது. சற்று நேரம் கழித்து மாஇலை கட்டிய பால் சொம்புகளை கையில் எடுத்து, கையை நீட்டசொல்லி கொஞ்சமாக ஊற்றி ஹோமத்தை சுற்றி தௌ¤க்கவைத்தார் பின் அடுத்த முறை ஊற்றி குடிக்க சொன்னார். இதேபோல் மூன்று முறை செய்தபடியே மந்திரங்களை விடாமல் சொல்லிகொண்டிருந்தார்..

நேரம் ஆக ஆக தலைசுற்றல் மிகுந்த மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது, மனம் மிகவும் இலகுவாகி பஞ்சுபோல் மாறியதாய் உணர்வு வந்தது. உலகமே ஒரு சந்தோஷ சொர்க்கம் போல் தோன்றியது. எங்களின் கஷ்டங்களை போக்க பாடுபடும் இவர்களுக்கு கோடான கோடி நன்றி சொல்லவேண்டும் போல் இருந்தது. சிறிது நேரம் கழித்து மந்திரம் சொல்வதை நிறுத்தியவர்

''அம்மா ..இப்போது ஸ்நானம் செய்துவிட்டு அம்பாளின் துணியைமட்டும் உடலில் கட்டிகொண்டு உள்ளே ஸ்வாமிகளிடம் போகவேண்டும் என்றார்.

உடன் எழமுயன்றபோது மிகவும் தடுமாற்றமாக இருக்க,
அம்மா ...! எழுந்திருங்கள் என்றார்.

சற்று திக்கியபடி ''தலை சுற்றுவது போல் இருக்கிறது ...! என்றாள் கீர்த்தனா

உலகாளும் அம்மையே...! தாயே ...! உன் கருணையே கருணை....! என்றவாரு எங்கள் காலில் விழுந்து வணங்கியவன்

அம்மா...! உங்கள் உடலில் வந்திறங்க உலகாளும் அம்மை மனமிரங்கியிருக்கிறாள் அதுதான் இந்த மாற்றம்......அவள் வரும் இடமெல்லாம் மகிழ்ச்சி தாண்டவமாடும்....! என்றான்

ஆஹா ... என்ன உளருகிறார் இவர்...! அம்மன் எங்களுக்குள் வருகிறாளா...? ஒரு வேளை அப்படியும் கூட இருக்குமோ....! என குழம்பினேன்.

உடன் அருகே வந்து தடுமாறிய எனக்கு கை கொடுத்து உதவினார். பக்கத்தில் கீர்த்தனா என்னைவிட அதிகமாய் தடுமாற அவளை இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து தூக்கிவிட்டார். பின் ''வாருங்கள்... ! ஸ்நானம் செய்யும் இடத்திற்கு போகலாம் ...! என வெளியே அழைத்துபோக சற்று அதிகமாய் தடுமாறிய கீர்த்தனாவின் கக்கத்திற்குள் கையை நுழைத்து நன்றாக தாங்கிகொண்டு மற்றொரு கையால் என் கையையும் லேசாய் பிடித்தவாரு சென்றார்.

உடல் ஆகாயத்தில் மிதப்பதுபோல் சந்தோஷமாய் இருந்தது. இதுபோன்ற உணர்வை நான் இதுவரை உணர்ந்ததில்லை, ஒருவேளை இவர் கூறுவது உண்மையாகதான் இருக்குமோ ..! என்ற எண்ணம் மனதில் அடிக்கடி வந்துபோனது.

குடிலுக்கு வெளியே இருந்த புல்வெளி தோட்டத்திற்குள் கூட்டிபோக அங்கே சிறிய கிணறும் அதன் அருகில் உட்கார இரண்டு முக்காலிகளும் இருந்தன. அந்த இடத்தில் விளக்குகள் எதுவும் இல்லாததால் மிக லேசான வெளிச்சமே இருக்க, முக்காலியில் எங்களை உட்கார வைத்துவிட்டு

இருங்கள் ..அம்மா ..! நான் பூஜைபொருட்களை எடுத்துவருகிறேன் என உள்ளே சென்றார்.

இங்கேயும் பூஜையா...! என நினைத்தேன்.

பூஜை பொருட்களோடு இரண்டு தட்டுகளில் மஞ்சள் நிற துணிகளையும் கொண்டுவந்தார். மீண்டும் சூடம் ஏற்றி எங்கள் முகத்தின் முன் சில முறை சுற்றி காலடியில் போட்டுவிட்டு, ஸ்லோகத்தை சத்தமாய் சொன்னபடி தட்டிலிருந்த சில மாவு உருண்டைகளை எங்கள் தலையை பல முறை சுற்றி எரிந்தார்.பின் கிணற்றிலிருந்து தண்ணீரை இரைத்து இரைத்து தன் தலையில் ஊற்றிகொண்டவர், கொண்டுவந்த துணி தட்டை ஒருமுறை வணங்கி அதிலிருந்த ஒரு வேட்டியை எடுத்துகொண்டு நான்கடி தள்ளிபோய் திரும்பி நின்றபடி உடை மாற்றினார். ஈர வேட்டியை முதலில் உறுவி விட்டு பின் புதியதை எடுத்து கட்ட அந்த சில வினாடி முழு அம்மணமாய் நிற்க, அவரின் சிவந்த புட்டங்களும் தொடைகளும் இருட்டிலும் தௌ¤வாய் தெறிந்தது.

அதை கண்டதுமே மகிழ்ச்சியில் மிதந்துகொண்டிருந்த மனதிற்குள் உணர்ச்சி பரவியது. வேட்டியை முன்போல், காலை சுற்றி ஒருபகுதியை காலுக்கு நடுவேவிட்டு பின்னால் இடுப்பில் செறுகியதும், வாலியில் தண்ணீரை இரைத்துகொண்டு எங்களிடம் வந்தார். தலைமுடியை கொண்டைபோட சொல்ல, கையை பின்புறமாய் கொண்டுபோய் கூந்தளை சுருட்டி இறுக்க, கை வலுவின்றி தடுமாறியது, என்றாலும் கஷ்ட்டபட்டு போட்டுகொண்டேன். ஆனால் அதுவும் முடியாமல் கீர்த்தனா போராட, உடன் அருகே போய் கூந்தளை சுற்றி அழகாய் கொண்டை போட்டுவிட்டார்.

கொண்டு வந்த நீரை என் தலையில் ஊற்ற புகையில் வேர்த்துபோயிருந்த உடலுக்கு இதமாய் இருந்தது.பின் இருவர் தலையிலும், மாறி மாறி வாலியில் நீரை இரைத்து ஊற்றிவிட்டு துணி தட்டுகளை எடுத்துவந்து எங்கள் முன் தனித்த தனியாக சற்று தள்ளிவைத்தார். இந்த ஈர துணிகள் முழுவதையும் கழட்டிவிட்டு பின் அந்த அம்பாளின் துணியை உடுத்திகொள்ளுங்கள், ஏனென்றால் தீட்டு துணிமீது அம்பாள் துணி படகூடாது என்றவாறு, கையைபிடித்து இருவரையும் தூக்கிவிட்டார்.

அம்மா...! நீங்கள் உடை மாற்றுங்கள், நான் பூஜை தட்டுகளை உள்ளே வைத்துவிட்டு ஸ்வாமிகள் வந்துவிட்டாரா....? என பார்த்துவருகிறேன்...என கூறி உள்ளே போக,

அவர் மீண்டும் வருவதற்குள் உடை மாற்றவேண்டும் என்ற அவசரத்தோடு சேலையை கழட்ட, தோளில் இருந்த சேப்டி பின்னை கழட்டிவிட்டாலும் வயிற்றின் மேல் இருந்த பின்-ஐ வலுவிழந்த கைகளில் கழட்ட மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. ஒருவழியாய் சேலையை கழட்டிவிட்டு ஜாக்கெட்டை கழட்டினேன். ஆனால் ப்ராவின் கொக்கியை பின்புறமாய் கழட்ட முடியாமல் தவித்தேன். சீக்கிரத்தில் உடை மற்றவேண்டும் என்ற அவசரம், இன்னும் தடுமாற வைத்தது.
சற்று நேரத்திற்கு பின் அந்த சாமியார் திரும்பி வருவது தெறிய, கூச்சம் என்னை கவ்வ மறுபக்கம் திரும்பி நின்றேன்.

என்னம்மா...! சிரமமாயிருக்கிறதா....? நான் உதவி செய்கிறேன்...! என்றபடி பின்புறம் வர,

பரவாயில்லை ....நானே பார்த்துகொள்கிறேன்...! என்று நான் சொல்ல சொல்ல ப்ராவின் கொக்கியை பிடித்து கழட்டியது மட்டுமில்லாமல் உடன் தோளில் இருந்த கச்சையை இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து முன்புறமாய் கைவழியே தள்ளிவிட்டார். ப்ரா கீழே விழ என் இரண்டு பெரிய வெள்ளை முயல் குட்டிகளும் கிண்ணென்று வெளியே வந்து நின்றன. கூச்சத்தில் என்ன செய்வது என புரியாமல் கைகளை மடித்து முலைகளை மறைக்க முயன்றேன். ஆனால் அவரோ உடன் அங்கிருந்து நகர்ந்து கீர்த்தனா பக்கம் போக, சற்று நிம்மதியடைந்தேன்.

அம்மா...! நீங்கள் மிகவும்தான் சிரமப்படுகிறீர்கள் போலிருக்கு...? என்ற அவரின் கேள்வியை கேட்டதும்தான் அவளை கவனித்தேன். என்னை போல் திரும்பி நின்றவள், சேலையையே இன்னும் கழட்ட முடியாமல் பாதி கழட்டிய நிலையில் தடுமாறிகொண்டிருப்பதை கண்டேன். இவர் அருகே போனதும் கூச்சத்தில் தவித்தபடி வேண்டாம் ..! வேண்டாம் ...! என்பதுபோல் ஏதோ திக்கியபடி சொன்னாள்.

அம்மா...! கூச்சபடாதீர்கள் நாங்கள் முற்றும் துறந்தவர்கள்...! இந்த உணர்ச்சிக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டவர்கள் ...! எங்களுக்கு ஆணும் பெண்ணும் ஒன்றுதான்.....! உங்கள் உடலில் இப்போது அம்பாள் குடியேற இருப்பதால் ..அந்த அம்பாளாகவே நினைக்கிறோம்....! என சொல்லிகொண்டிருந்தார். மீண்டும் கீர்த்தனா கூச்சத்தில் ஏதோ சொல்வதுபோல் கேட்க,

அம்மா...! இந்த பரிகாரம் கடுமையானது என்றும், எந்த வகையில் என்பது பற்றியும், இதற்கு அதிக மனோதிடம் வேண்டுமென்றும் ஸ்வாமிகள் உங்களிடம் தெரிவிக்கவில்லையா....? என்றவர்.
இப்போதும் ஒன்றுமில்லை...! உங்களுக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் உடன் கிளம்பி சென்றுவிடலாம்...! என சொன்னார். அதன்பின் கீர்த்தனா சற்று அமைதியானது போல் இருக்க இளஞ்சாமியார் அவளின் சேலையை கழட்ட உதவிகொண்டிருந்தார்.

சாமியரின் பதில் தௌ¤வாய் எனக்கும் கேட்டதால் கூச்சத்தை வலுகட்டாயமாய் அடக்கிவிட்டு தைறியமாய் என் பாவாடையையும் ஜட்டியையும் வலுவிழந்த கைகளால் கஷ்டபட்டு கழட்டி நிர்வாணமாய் கீழே தட்டிலிருந்த துணியை எடுத்தேன். அது துண்டின் நீளமே 2 அடி இருக்க அகலம் மட்டும் அதிகமாய் இருந்தது
அதை மார்பில் சுற்றிகட்டியதும் கீழே பாதி தொடைவரைதான் இருக்க, துணி மெலிதாக இருப்பதுபோல் தோன்றியது.

பின் ஆவலோடு கீர்த்தனாவை கவனிக்க, அவளுக்கு பின்புறமாய் நின்றபடி ஜாக்கெட்டை இப்போது உறுவிகொண்டிருந்தார். உறுவியதும் ப்ராவையும் கழட்ட, எனக்கு ஒரே சிலிர்பாய் இருக்க, ஆஹா...! எத்தனை பெரிய அதிஷ்டம் இந்த சாமியருக்கு ....யாரும் இதுவரை பார்க்காத முலை அழகை காணும் சந்தர்ப்பம்...!

எப்போதும் சேலையை தாண்டி கூறாய் துருத்திகொண்டிருக்கும் அவள் ஜாக்கெட்டிற்குள் முலைகள் எப்படியிருக்கும் என பல முறை எண்ணியதுண்டு. பெண்ணான எனக்கே அப்படி என்றால் இவருக்கு எப்படி இருக்கும் ...! என நினைத்துகொண்டிருக்கும் போதே ப்ராவை கழட்டி கீழே போட்டார். பின்புறமாய் அவர் நின்றதால் அவளின் அழகு உடல் முழுமையாய் தெரியவில்லையென்றாலும் சைடில் கொஞ்சம் தெரிய பொன்நிறமாய் தக தகவென இருட்டில் மின்னியது. அருகே சென்று நாமும் அந்த அழகை பார்க்கலாமா...? என்ற ஆவல் மனதில் எழ

அதேசமயம், அவளின் அசைவுகள், மிகுந்த கூச்சத்தில் தத்தளிப்பதுபோல் தோன்ற, சாமியாரை அனுப்பிவிட்டு நாம் உதவினால் என்ன..? என்ற எண்ணம் ஒடியது. ஆனால் புதிதாய் உடலில் தோன்றியிருந்த சந்தோஷமும், இனம்புரியாத ஒரு இன்ப உணர்ச்சியும், அந்த காட்சியை பார்த்து பார்த்து மிகவும் ரசிக்க, உதவும் எண்ணம் அமுங்கிபோனது. இப்போது பாவாடையும் கீழேவிழ, ஜட்டியை இரண்டு பக்கமும் பிடித்து குனிந்து உருவ தொடங்கினார்.
அப்பா....! பளீரென அவளின் பின்புற உடல் வைரமாய் மின்ன, அருகே சென்று பார்க்கும் ஆவல் மீண்டும் தலைதூக்கியது. ஆஹா... என்ன இது ..! கழட்டும்போது முகத்தை உடலை ஒட்டி கொண்டுபோவதுபோல் தோன்றுகிறது.....! ஒருவேளை தன் உதடுகளால் தக தகவென மின்னும் புட்டத்தையும் தொடைகளையும் வருடி ரசிக்கிறாரோ....? இல்லை ...இருட்டில் எனக்கு அப்படி ப்ரம்மையாய் தெறிகிறதா.....? என குழம்பினேன்.

எது எப்படியோ..! தங்க சிற்பம்போல் அந்த உடல் இருட்டிலும் மின்ன, சிறிய இடையும், மலைகுன்றுகள் போல் புட்டங்களும் பட்டுபோன்ற தொடைகளும் என்னை திகைக்க வைத்தது. உண்மையிலேயே என்னைவிட பலமடங்கு அழகு தேவதைதான் என வியந்தேன். அழகை முழுமையாய் பார்க்கும் ஆவலில் மெல்ல அவர்களை நோக்கி செல்ல, இதற்குள் ஜட்டியை உருவி அவளை முழு நிர்வாணமாக்கிய வினாடியே டக்கென மஞ்சள் துணியை எடுத்து பின்புறமாய் நின்றபடியே கக்கத்தின் வழியே கட்ட முயன்றார்.

அவர்களை சற்று நெருங்கியதும் தான் கீர்த்தனா கூச்சத்தில் எவ்வளவு தூரம் நெளிந்து தவித்துகொண்டிருக்கிறாள் என்பதை புரிந்துகொண்டேன். என்னைபோலவே முலைகளை கைகளால் அவளும் கூச்சத்தில் மறைத்துகொண்டிருக்க, கைகளை மேலே தூக்கிவிட சாமியார் முயன்றார். நிலைமையை புரிந்துகொண்டு அவளும் கையே மேலே மெல்ல தூக்கிகொடுக்க, டக்கென மஞ்சள் துணியை மார்பின் நடுவே கட்டிவிட்டார். அதற்குள் நானும் அருகே வந்திருக்க, கையை தூக்கியபின் கட்டிவிட்ட, அந்த இடைவெளியில் ஒரு சில வினாடி அவளின் முழு முலையும் தெரிந்தது.

அப்பா.....! பால்போல் வெள்ளை வெளேறென, மலைகுன்றுகள் போல் பெறியதாய் நிமிர்ந்து நிற்க, அதன் முனை சற்று சூம்பி நீளமாய், மொழு மொழுவென காம்பின்றி இருந்தது. திருமணத்தின் போது என்னுடையதும் இதுபோல் காம்பின்றி கூராய்தான் இருந்தது, ஆனால் இத்தனை அழகான வடிவத்தில் சற்று சூம்பி இருக்கவில்லை.

வினாடியில் துணியை கட்டிமுடித்த சாமியார் உடன் வாருங்கள்...அம்மா...! இப்படி சற்று உட்காருங்கள் ...! என சொல்லி உட்காரவைக்க, இத்தனை அழகான தங்க சிற்பத்தை பார்த்து துளியும் தடுமாறாமல், தன் வேலையில் கண்ணும் கருத்துமாக இருக்கிறாரே....! உண்மையிலேயே இவர் கூறியதுபோல் மனித உணர்வுகளுக்கு அப்பாற்பட்டுதான் இருக்கிறாரோ...? என தோன்றியது. ஆம்...நாம்தான், தவறாய் நினைத்துவிட்டோம்..? என வருத்தப்பட்டேன்.

இடுப்பில் வைத்திருந்த திருநீரை எடுத்து, எங்கள் நெற்றியில் பட்டையாய் தீட்டிவிட்டு, நிமிர்ந்த போது அவரின் இடுப்பு முகத்திற்கு மிக அருகே தெரிய, சுண்ணியின் உப்பல் தெரிகிறதா..என என்னையும் அறியாமல் பார்த்தேன். வேட்டி கட்டிய அந்த அமைப்பில் எதுவும் புலப்படவில்லை.

சே...! நாம்தான் மீண்டும் மீண்டும் தவறாய் நினைக்கிறோம்...! இவர்கள் முன் நிர்வாணமாய் நின்றாலும் தவறொன்றும் இல்லை என்ற எண்ணம் முதன் முதலாய் மனதில் தோன்றியது.

திருநீர் இட்டதும் எங்கள் முன் விழுந்து வணங்கி
''உலகாளும் அம்மையே ...! இவர்கள் உடலில் முழுமையாய் வந்திறங்கி ...தீய கிரகங்களின் சக்தியை அழிக்க வேண்டும்..தாயே...! என்றார்.

இருவரையும் முன் போலவே அழைத்துகொண்டு அவர் உள்ளே செல்ல, கால்கள் மேலும் வலுவிழந்ததுபோல் இருக்க, மனதிற்கும் உடலிற்கும் வந்த புது சந்தோஷம் ஏறிகொண்டே போனது.
வெளியே வரும்போது இவரின் பிடியை சற்று விரும்பாதது போல் வந்த கீர்த்தனா, இப்போது சற்று இணக்கமாய் வருவது, அவளுக்கும் நம்பிக்கையை அதிகமாக்கியிருக்குமோ...? என நினைத்தேன்.

குடிலின் உள்ளே செல்வதற்காக படிகளில் ஏற, வலுவின்றி கட்டிய துணி என் மார்பில் இருந்து நழுவியது. தட்டு தடுமாறி துணியை மட்டும் எப்படியோ பிடிக்க, கிண்ணென்ற வெள்ளை முலைகளின் நீட்டிய காம்போடு அம்மணமாய் நின்றேன்